وضعم این روزا خیلی بده...
اینو جز خودم و تو کسی نمیدونه
تو میدونی چون حالتهای عجیبمو دیدی و خودم برات نوشتم....
از دیگران انتظاری ندارم چون همیشه ازم دور بودن و فرصت نداشتن تا بفهمن داره چی بهم میگذره
اما سوال همه ی این روزا اینه که تو چرا اینطور هستی؟
فقط وقتی شکایتی میکنم جواب میدی که:من با تو هستم!!!!
آخه چطوری؟
حتی وقتی ازت می پرسم پس چرا من نمی بینمت هم جوابی نمیدی!
به جای جواب حرفایی می زنی که طاقت نیارم و بگم بی خیال ...
می دونم سرت شلوغ بوده اما یعنی هنوزم هست؟
یعنی اینقدر شلوغه که حتی شب که میری بخوابی هم فرصت نداری چیزی بگی؟
حتی یه سلام ساده؟
یه چیزی که دلم خوش باشه که تو هستی....حتی کنار شلوغیای این روزا؟؟؟
اما هیچی نیست....هیچی ندارم...
خنده داره اما بزار بگم که کارات باعث شده حس کنم مدام کنارم می زنی و این برای من و وضع الانم چیزی تا جنون فاصله نداره....
هر بار میگم منم دیگه سمتش نمیرم...چون نمیخواد.... و هر بار به محض کوچکترین اتفاق، به اولین کسی که می تونم پناه بیارم تویی....
چه کنم....کسی غیر از تو رو ندارم....چه کنم که دلم هنوز فقط تو رو باور داره... اما تو؟ تو چی؟؟؟
اگر من چیزی بگم جوابی میدی....اگر نه هم که....
انتظار نداشتم وقت خانواده ات رو به من بدی....ولی جا خوردم وقتی دیدم چقدر بی ارزشم توی دنیای تو....
خیلیییی احساس بدی دارم....ضعف...خستگی....بی انگیزگی... بی پناهی....ترس.... تنهایی.... تردید....و باز هم ضعف....
از اینکه اینقدر بی اراده شدم حالم بهم می خوره...
باز ملامتم نکن که هر بار خودم تصمیم میگیرم....چون با هم تصمیم گرفتیم که بمونیم و تو زیرش زدی....در واقع اگر هستیم چون من تصمیم گرفتم به بودن....پس خودم هم بقیه اشو تصمیم میگیرم....چون تو در هر حال راهت معلومه....
با خودم عهد کردم بهت پیام ندم....هر موقع خودت اومدی هستم....نیومدی هم منم کنار میمونم....حرفامو میام اینجا می زنم...در واقع برای دل خودم می زنم .... اینجوری تو هم آزار نمیبینی و به زندگی و کارات میرسی من مزاحمت نمیشم....
بهتره منم همونی باشم که تو شدی.....اینجوری دعوا هم نمیشه....
کاش می تونستم بگم که ازت دلگیرم....
کاش اینقدر دوستت نداشتم....
هی خدا....
